Referans Medya

Uygurların durumu karşısında artık sessiz kalamayacağını belirten Hahambaşı Eprahim Mirvis,
''Çin’de Uygurlara karşı akıl almaz bir kitlesel vahşet yaşanıyor. Buna karşı bir şeyler yapmanın sorumluluğu hepimizin omzundadır. Hiçbirimiz bundan kayıtsız kalamayız'' diye yazdı.

Dinmeyen bir korku yaşıyorlar

İngiltere Başhahamı Eprahim Mirvis kaleme aldığı Doğu Türkistan yazısında tüm dünyaya Uygurlar konusunda harekete geçin çağrısı yaptı.

İşte o yazıda öne çıkan başlıklar:

''Yakın dönemde, Londra’da yaşayan olağanüstü bir Uygur insan hakları savunucusu olan Rahima Mahmut ile konuşma şansına sahip oldum. Bana her zaman için Çin’de yaşayan ailesiyle yakın bir ilişkisi olduğunu ama zamanla bunun onlara zarar vermesinden endişelendikleri için telefonlarını cevaplamaktan bile korktuklarını söyledi. Önce yasaklanan geleneksel İslami selamlaşmayı kullanmayı ve en nihayetinde de onun aramalarına yanıt vermeyi tamamen bırakmışlardı. Bir gün ağabeyi telefonu açana kadar ısrarla aramayı sürdürdü ve titreyen bir sesle ona yalvardı: “Bizi Allah’a havale et ve biz de seni Allah’a havale edelim.”

Rahima’nın bu buz gibi veda sözlerini duymasının üzerinden yaklaşık dört yıl geçti. Artık ailesinin başına neler geldiğini bilmesine imkân yok ve katlanmış olabilecekleri şeylere dair dinmeyen bir korkuyla yaşıyor.

Sindirme ve korkutma gündelik bir uygulama

Modern, gelişmiş dünyamızda, inançlarından vazgeçmeyi reddeden kadın ve erkeklerin hâlâ dövüldükleri doğru olabilir mi? Peki ya kadınların doğmamış çocuklarını aldırmaya zorlanıp tekrar hamile kalmalarını engellemek için kısırlaştırılmaları? Bu zorla hapsetme, çocukların ailelerinden alınması, sindirme ve korkutma kültürü gündelik bir uygulama haline mi geldi?

Maalesef, Çin’deki Uygur Müslüman azınlığa yapılan bu zulmün delillerinin ağırlığı fazlasıyla büyük. Uydu görüntüleri, sızan belgeler ve hayatta kalanların tanıklıklarının tamamı, dünyanın çoğunlukla görmezden gelmeye devam ettiği ve 1 milyondan fazla insanı etkileyen yıkıcı bir görüntü çiziyor.

Mektuplar yazdım

Olumlu yönde bir değişim umudu olup olmadığını öğrenmek için araştırmacılarla ve kampanyacılarla görüştüm. Mektuplar yazdım ve meseleyi önemli isimlere özel olarak dile getirdim. Her görüşmemde, mevcut umutsuz durumda herhangi bir iyileşme yaşanmasının imkânsız olduğu hissine kapıldım.

‘İmkânsız’, 60’lı ve 70’li yıllarda Güney Afrika’da apartheid [ırk ayrımcılığı rejimi] güçlenirken sık sık işittiğim bir sözcüktü. Bir haham olan babam, Nelson Mandela’nın hapsedildiği Robben Adası’nda tutulan siyasi mahkûmlara ziyaretler gerçekleştirecekti. Annem, ülkede siyah anaokulu öğretmenlerine eğitim verilen yegâne okulun müdürüydü. Uzun zaman boyunca, Apartheid yöneticilerinin denetlenemez gücü ve zalimane katılığı nedeniyle, herhangi bir olumlu değişim fikri imkânsız hale gelmişti. Buna rağmen en sonunda bir değişim yaşandı.

Hesap sorulsun

Geçtiğimiz hafta, 10 Aralık 1948’de kabul edilen İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nin 72'inci yıldönümü kutlandı. Aynı yıl, 9 Aralık günü, soykırım suçunun önlenmesi ve cezalandırılmasına dair sözleşme kabul edilmişti. İnsanlığın en önemli hukuki ve ahlaki beyannameleri arasında bulunan her iki belge de, onlara karşı harekete geçmeye hazır değilsek, siyasi bir alana kayma tehdidi altındadır.

Olan bitenler hakkında ivedi, bağımsız ve sınırsız bir soruşturma yapılması gerektiği ortadadır. Sorumlulardan hesap sorulmalı ve kaçmayı başaran Uygurlara sığınma hakkı verilmelidir.

Kitlesel vahşet yaşanıyor

Her birimiz, bu tepkilerin yanı sıra ve bunların hayata geçirilmesine yardımcı olmak için hareket etme sorumluluğunu paylaşıyoruz. Bugün, size, milletvekilinize bir mektup yazmanızı öneriyorum. Basın organlarına mektup yazın. Uygurların zorla çalıştırılmasıyla bağlantısı olan şirketlere yazın. Olanları sosyal medyada duyurun. Yaşananlar hakkında arkadaşlarınızla konuşun ve onları da aynısını yapmaya teşvik edin. Hiç kimsenin, sorumluluğun başkalarına ait olduğunu söylemesine izin vermeyin.

Şu anda, akıl almaz bir kitlesel vahşet gerçekleşiyor. Görev büyük olsa bile, hiçbirimiz bundan kaçınmakta özgür değiliz. Nelson Mandela’nın da dediği üzere: “Bir şey bitene kadar daima imkânsız görünür.”